Hiç kimse sınanmadığı günahın masumu saymasın kendini!

Çok ilginçtir son zamanlarda sadece bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama insanlar daha önce kınadıkları, küçümsedikleri olayları sık sık yaşar oldular. Kendi başına bir şey gelmemiş insan, başına kötü bir şey gelen ya da uygunsuz şeyler yapan birini kolayca aforoz edip taşa tutabiliyor ama kendi başına geldiğinde ise belki daha fenasını yapıyor ve anlaşılmayı  bekliyor. Bu empati eksikliğinden kaynaklanıyor elbette. Başı darda olan ya da ufak gafletlerden dolayı bazı günahlar işleyenlere karşı daha anlayışlı olmamız gerektiğini hatırlatıyor bizlere kınadığı günahın aynısını yaşayan insan örnekleri. Birileri hakkında hüküm vermeden önce, “başıma gelseydi ne olurdu acep?” diye durup düşünelim bir an ve ona göre seçelim kelimeleri. Ayrıca kimse sınanmadığı günahın masumu saymasın kendini hele bi başa gelsin ve kazasız kurtulabiliyor muyuz ona bakalım! Bu konu ile ilgili Senai Demirci’nin yazmış olduğu güzel bir yazıdan alıntı yapayım sizlere:

…………..

“Doğrusu şu ki, sınanmamış insan çiğ insandır, kıvamını bulmamıştır. Hata ederek de olsa kıvamını bulana aşk olsun. Ayağı kayıp düşerek de olsa, dönene helal olsun. Başını duvarlara vurup da kendine gelene helal olsun. Sınanmamış adam, kalite kontrolünden geçmemiş araba gibidir. Düzgün duruşu şimdiliktir ve naylondur. Virajlarda savrulabilir, yokuşlarda fireni tutmayabilir, zorlanınca yoldan çıkabilir. Hata yapmamış adam rüzgâr yememiş, kış görmemiş ağaç gibidir. Dik duruşu sahtedir. Zorlanırsa dalları kırılabilir, yerinden oynayabilir.